Ik schilder
Ik schilder een schone schijn van werkelijkheid.
Loop met me mee, kom in mijn wereld.
Een paradijs, zo stel ik me voor,
in zijn volle glorie straalt als nooit tevoren.
En ik verbeeld me deze droom tot het echte.
Kannonnen zwijgen en de bloemen bloeien.
Vredig naast elkaar, zo echt, zo natuurgetrouw.
Een schone aarde met een smaragden laag.
En waar we strooien met zuiver zilveren woorden
die opgevangen worden in een kristallen zeef
en als gelouterd goud tevoorschijn komen.
Ik schrijf niet meer. Wij, dichters zuigen op en
plaatsen ze in hart en ziel. Voor altijd.
willemmien
scarlet: | Donderdag, mei 06, 2004 19:36 |
Ik vindt het mooi, om te kijken en te bewonderen hoe je al het goede in de wereld omschrijft in een gedicht die je geen gedicht meer kunt noemen. scarlie |
|
bieke: | Zaterdag, januari 31, 2004 10:20 |
Een pracht van een droom en oh, zo mooi verwoord. Liefs Bieke, |
|
lieverdje: | Vrijdag, januari 30, 2004 21:10 |
een prachtgedicht...die plaats wil ik wel heengaan, nieuwe inspiratie zoeken:) maar als ik me hiermee mee laat drijven kom ik vanzelf op nieuwe inspiratie uit, dat is de kracht van de dichters;) liefs Paul |
|
Flanieke: | Vrijdag, januari 30, 2004 18:44 |
*...Waauw....* Jouw dromen zijn echt supper lieferd... en ook nog zow supper, zo zacht verwoord... Mooi hoor!!! knuff Stefke ~xxx~ |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 30 januari 2004 | ||
Thema's: |