Durf in het leven weer te hopen
steeds weer met nieuwe ogen
nieuwe mensen ontmoeten
met handen die niet pijnigen maar die groeten
grijp die handen die je worden toegestoken
zo wordt je eenzaamheid doorbroken
delen we gedachten welgemeend
en zwijg ik opgelucht huil ik even met je mee
toen je de hand uitstak.
lommert: | Dinsdag, januari 27, 2004 21:43 |
prachtig gedicht..het zijn weer de kleine dingen die het doen..altijd weer..en gevoelens op je hand te laten zien...het zal niet lukken...wel aanvoelen. xxx je willemmien |
|
jazzzz: | Dinsdag, januari 27, 2004 15:29 |
mooi! en gelukkig zijn er altijd handen die uitgestoken worden. liefs, |
|
Oorlam: | Dinsdag, januari 27, 2004 13:36 |
dat is lief ja! aai, |
|
Elizabethh: | Dinsdag, januari 27, 2004 12:58 |
Ben lettelijk stil van je mooie woorden, die het inhoud van leven uitstalen! Wat je verteld is niet alleen maar letters, woorden, zinnen die moet gelezen worden, maar er zit veel en veel meer in! Het is niet uit te leggen, maar dat onbereikbare gevoel..Glimlach. Liefs Elizabeth. |
|
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 27 januari 2004 | ||
Thema's: |