Daar...
Mijn voetstappen staan
daar in het zand.
Vervluchtigde herinnering
van iets zwaars, dat moet wel;
ze zijn diep, zo diep.
Ik heb het zachtjes neergelgd
daar in het zand.
Vervluchtigde herinnering
van iets groots, dat moet wel;
het was mooi, zo mooi.
En de zee
wist alle sporen uit.
De wind
brengt nieuwe geuren mee.
Zelfs de golven
herschrijven de muziek;
maar ik,
ik heb het zachtjes neergelegd-
dat moest wel.