Starend naar m'n boeken
in m'n gedachten verstopt
denkend aan die tijd
met jou...
Lachend en vetellend
genoten we van elkaar
vechtend om even bij je te kunnen zijn,
al was het maar een klein minuutje.
Ik was zot van je lieve berichten
die zelfs snachts door m'n GSM
de kamer binneslopen en
me met een zalig gevoel in slaapwiegden.
Maar nu nog steeds weet ik niet,
waarom ging je weg,
wat liep er fout,
ik kan je niet vergeten,
niet één dag
Maar later, levend doorheen m'n oude jaren
in een schommelstoel
met al m'n herinneringen in m'n hand
zal ik met een verdrietig traantje over m'n wang,
je bellen en jou vertellen,
dat ik je nog steeds vreselijk mis...
** 21 januari 2004 **