Er loopt een weg
Er loopt een weg dwars door me heen,
en splits zich in mijn denken.
Mijn ziel is eigenlijk het fenomeen,
dat beslist waarheen te zwenken.
Soms kom ik op onbetreden paden.
Het struikgewas belemmert mijn zicht.
Dan moet ik door de modder waden.
Het is het denken dat verricht.
Het overkomt mij meerdere dagen.
Moet ik mijn eigen weg wel blijven gaan?
En altijd komen er die vragen.
Bevind me weer op weg, van voor af aan.
willemmien
M@ri@: | Woensdag, januari 21, 2004 22:29 |
schitterbaar dichterspad beschreven van dillemma tussen denk en zielsbeleven liefs *boselfje* |
|
Phoweyk: | Woensdag, januari 21, 2004 20:10 |
mooi. heb er geen uitzonderlijke speciale woorden voor, dit is echt mooi, zulke gedichten kan ik waarderen, .. | |
bieke: | Woensdag, januari 21, 2004 19:56 |
Zal het niet altijd een dilemma blijven, welke weg we moeten gaan? Prachtig neergezet. Liefs bieke, |
|
Quo Vadis?: | Woensdag, januari 21, 2004 19:23 |
*smile* | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 21 januari 2004 | ||
Thema's: |