Ik...
Ik snap mezelf niet meer..
Ik stel mezelf teleur keer op keer
Ik word gek van mezelf
Iedere keer weer neem ik mezelf voor de stilte te doorbreken en jou op je gevoel aan te spreken
Maar zodra je voor me staat klap ik dicht, durf ik niets te zeggen en die grens niet te verleggen.
De spanning tussen ons is te snijden, maar het onderwerp houden van blijven we vermijden.
We draaien om elkaar heen dat ziet iedereen
maar geen van beide die de eerste stap durft te zetten.
Allebei doen we of we nergens bang voor zijn en de hele wereld aan kunnen
Allbei zo'n grote bek, maar geen van beide brengt het ooit tot een serieus gesprek.
Hoe moet dit ooit nog goed gaan komen als we elkaar zo blijven ontlopen..??
Ik weet het echt niet meer en stel mezelf teleur keer op keer......