*Note: dit is het plot van IN MEMORIAM, het sluit dus NIET aan op het laatst geposte deel. Je mag zelf bedenken wat er tussen het laatste deel en het plot gebeurde, want ik maak het denk ik niet allemaal duidelijk..*
Gedachten als donkere wolken
onweer en duistere luchten
sneeuw valt op de velden van gevoelens
koelt alles af, verkilt haar hart
laat niets haar emoties vertolken
die opvliegen in vogelvluchten
en telkens weer dezelfde wens
die zich herhaalt met smart:
hoe kon ik het niet zien?
het ik me afgewend misschien?
waarom nu pas er tegenin?
Julie is mijn vriendin..
(waarom altijd die klappen..?)
Mishandeld, een woord vol pijn
moest haar toch overkomen
vertrouwen in vrienden had ze niet
ze bouwde onzichtbare muren
zodat ze alleen met haar pijn kon zijn
alleen met haar duistere dromen
haar ogen verblind door verdriet
May liet zich nu niet meer wegsturen
Vriendinnen voelen altijd
elkaars diepste zielenstrijd
vrienden zijn de stille en oprechte
voor elkaar doen zij zelfs het slechte
(wat betekende hij nou..?)
Om twaalf uur op het kerkhof
het was niet de eerste keer
ze voelden zich gesterkt
May had een bondgenoot
op graven klinken voetstappen dof
alleen zijn ze nu niet meer
door niets meer zijn ze straks beperkt
het begint pas bij de dood
een snel gesprek, wordt hen gewoon
de zelfde vriendelijke toon
verwoordt wat wordt gedacht
ik geef je een nieuwe macht
(een verborgen geschenk..?)
Het lemmet schittert, breekt de nacht
het licht van de maan spat uiteen
'Maak er gebruik van als het moet,
het heeft voor mij al dienst gedaan..'
over Julie, die op haar vader wacht,
ging de boodschap 'kijk om je heen'
wraak komt nu, en de wraak smaakt zoet
want daar komt haar vader al aan
In hun ogen lachte de woede fier
een heimelijk, duister plezier
hij beseft niet wat er komen gaat
daarvoor is het te laat..
(leuke plek om te sterven, toch..?)
De kranten schreven honderduit
over wat er gebeurde die nacht
geen wapen, geen dader, alles dood
een gelijkenis met een seriemoord..
May en Julie zwegen, een wijs besluit
ze hadden op hun wraak gewacht
die tevredenheid en eenheid bood
de stilte sprak het meest wijze woord
Als May nu 's nachts in bed ligt
geconcentreerd haar ogen dicht
Julies pa boette voor wat is geschied
in het donker zegt een stem: 'vergeet me niet'
(je weet wie je bedanken mag, toch..?)