Tranen om jou
Het is stil,het is nacht.
Ik denk aan jou.
Ik wil niet huilen, maar m'n tranen grijpen de macht.
Die tranen vertellen dat ik nog steeds van je hou.
Maar jij hield niet meer van mij, zei je zo kil,
ik kon het niet geloven.
Ik vroeg: Is dit echt wat je wil?
Ja zei je, en al m'n tranen kwamen boven,
Het leek of het jou niks kon schelen.
Ik wou zo hard mogelijk wegrennen.
Was ik dan voor jou alleen maar om mee te "spelen"?
Ik kan er nog steeds niet aan wennen,
de gedachte dat wij nooit meer samen zijn, ie gedachte
doet mij pijn.
Reacties op dit gedicht
| mezelf: | Zaterdag, januari 03, 2004 23:41 |
| eeeyz Bernice, echt mooi gedicht. |
|
| Erna S: | Zaterdag, januari 03, 2004 15:49 |
| Mooi verwoord.Doet zeker pijn,heel pijn,maar... word minder echt waar.Ik heb makkelijk praten,na zoveel weken janken liefs Erna |
|
| Revenger: | Zaterdag, januari 03, 2004 15:06 |
| Oef.. :) Mooi.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bernice | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||