Maar als het dan verder met me moet
dat het mes weigert de polsen van druk
te ontdoen dan zal ik het besluit volgen
Men denkt de doemdenker is in mij
genestelt in tegendeel ik ben onder
mijzelf reeds lang verbolgen
Om nog maar te zwijgen van de
lange reis die ik zal moeten maken
al vermoeid door het idee
Dat ik uitstap en om me heen kijk
niemand meer herken de wereld
anders als voorheen
is het het dan een eerlijke conclusie
dat we nooit ergens vertrekken
kunnen we sterven
omdat iemand ons herinnerd
in een oogwenk door wat
we hen laten erven
Dat de vazen uit ons leven
nooit worden gebroken voor
hen de scherven
Dat de boom altijd verder
groeien zal ondanks absentie
van wat nerven
marije kooij: | Vrijdag, januari 02, 2004 19:32 |
ik haat het als ik niets zinnigs weet te zeggen! | |
~Classique~: | Vrijdag, januari 02, 2004 14:27 |
je schenkt prachtige beelden... wonderschoon maar triest.. heel triest | |
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 02 januari 2004 | ||
Thema's: |