Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
zo stond zij aan haar moeders graf.
zo stond zij
aan haar moeders graf
alleen een broos stuk vlees en
beenderen
restte nog van wat ooit
haar leven had regeerd
en zij moest lachen toen
zij dacht aan al haar zweet en
tranen
vanwege haar
te lang had zij haar
stem gehoord te lang
haar handen in haar nek gevoeld
te lang had zij haar
moeten overleven
zo stond zij
aan haar graf
haar lach fel en
dronken van
plotselinge vrijheid
ergens keek een vogel nog verwijtend
dat zij met dergelijke
dodenschennis
de rust hier kon verstoren
maar zij zou niet meer
wenen
geen traan nog die zij had
voor haar
En toen haar voeten langzaam
de weg vonden
uit het kerkhof
en eindelijk zij rust vond
voor haar gejaagde ziel
was zij gelukkig
Gods molens malen langzaam
...maar zeer fijn
Reacties op dit gedicht
zwaluw vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
zwaluw
Gecontroleerd door:
Goony
Gepubliceerd op:
28 december 2003
Thema's:
[Dood]
[Moeders]
[Volwassen/18 jaar]