Je bent zo ongrijpbaar,
Zo ver weg, zo anoniem.
Toch heb ik op een bepaald moment,
Een stukje van een maatje gezien.
De woorden die je me schrijft,
Doen me iets, raken me echt.
Je maakt dat ik ga denken,
Mijn hersenen gebruik in mijn gevecht.
Ooit op een dag, dan weet je het vast,
Sluip ik door het open raam.
En na een kopje koffie en een beschuit,
Roep jij ineens mijn naam.
Nu nog ver weg,
Misschien straks dichtbij...
Doe je dan ook misschien
een sneeuwdansje met mij?
Auteur: Elmo | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 27 december 2003 | ||
Thema's: |