Het strand vol stenen
en ik zoek je stemmen
maar er is geen zonlicht
of zout op de huid
Zo slaan wij dood,
aan een kust kwetsbaar
en ketsbaar de keien
die opspatten wijsheid
die ons zo ontcijferbaar maakt
Ik zal ooit begrijpen
hoe de geur van je armen
ons daar overvleugelde,
rotsen door regen en wind
kiezels werden.
Later is alles niet meer
terug te bedenken
dan de pijnlijke plekken
waarover het strijken
van licht balsemt
omdat alles voorbijgaat.
.
| Sheena: | Dinsdag, december 23, 2003 11:37 |
| *aan een kust kwetsbaar en ketsbaar de keien* bijna vergeten, dacht eerst in vogelvlucht gelezen aan een tikfout ... aangenaam verrast dus :P |
|
| Sheena: | Dinsdag, december 23, 2003 11:36 |
| dijk van een titel .. de rest hmm heb wel mooiere van je gelezen, toch wel enkele briljante pareltjes gevonden *die ons zo ontcijferbaar maakt* is er zeker wel eentje ;-) Sheena |
|
| meisjuh: | Dinsdag, december 23, 2003 11:31 |
| prachtig... knuff pricilla |
|
| Vinkje: | Dinsdag, december 23, 2003 10:15 |
| Wow...mooi. Liefs, |
|
| Auteur: Theo van de Wetering | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2003 | ||
| Thema's: | ||