Alleen maar huilen
Langzaam doet zich een chemische reactie
in mijn hersenen voor.
Ook mijn hart begint raar te voelen.
Soms gebeurt het als ik mij goed voel
maar meestal als ik mij slecht voel.
Mijn ogen worden waazig en ze prikkelen een beetje.
De krop in mijn keel verstikt mij en mijn hart bloedt leeg.
Ik kan het niet meer stoppen, hoe graag ik het ook wil.
Want mensen zien mij alleen maar wenen,
maar mijn hart zien ze niet leeg bloeden.
Ik probeer het ook niet meer uit te leggen.
Ik wil alleen maar verdwijnen,
wegsmelten samen met mijn tranen.
En huilen, de hele dag, alleen , waar huilen mag.