Hier sta ik dan…helemaal alleen.
Geen vrienden niemand om me heen.
Vrienden zullen er vast wel zijn.
Maar ik zie ze niet door die verschrikkelijke pijn!
Waarom doe je me dit aan?
Zag je mij echt niet staan?
Waarom zeg je dat je van me houd?
Maar ondertussen toch tegen me snauwt?
Mensen ik begrijp ze niet!
Ze hunkeren alleen maar naar alcohol en wiet!
Maar ik hunker naar jou!
Omdat ik nog steeds door al die pijn heen van je hou!
Dit gedicht schrijf ik nu omdat ik aan je denk!
Denk je ook wel is aan mij of hoopte ik alleen op zo’n soort geschenk?
Dat laatste zal het wel zijn!
Je deed me al zo’n verschrikkelijke pijn!
Ik zet je nu uit me hoofd!
Ik stop er mee heb het mezelf belooft.