De leegte viel me eerst niet op.
Het leek wel of het altijd al zo geweest was.
De borrelingen van tranen deden me voor als het begin van een griep.
Ik dacht dat ik ziek werd door té vele regens. Maar het was niet dat.
Na het nuttigen van drank en alcohol. Na het afschuimen van té vele cafés,
Begon mijn geest te spinnewielen.
Er leek ineens zoveel tegelijkertijd te gebeuren in het wereldje van mijn hoofd.
Té veel dat ik eerst niet wilde beseffen.
Vroegere nachtmerries werden terug levend,
Vroegere herinneringen deden me meer pijn dan het afkappen van een hand.
En dat kwam omdat jij er opeens niet meer was.
Besef ik nu.
[Nathalie 11-11-03]