Het kon haar niets meer schelen
Ze zou hier aan het water
Blijven zolang voor haar nodig was.
Storm, regen, het deerde haar niet meer.
Dit was haar plekje, hier kon ze haar verdriet kwijt
Ze was door het water altijd gefascineerd geweest.
In de ruige natuur was haar eigen innerlijke
haar enige troost.
En haar tranen sterven in haar schoot.
Janneke Koster-Baas: | Woensdag, december 17, 2003 15:51 |
Water is fascinerend, en als het iemand rust en troost geeft is het nog mooier.... mooi gedicht bieke.. liefs Janneke |
|
Vinkje: | Woensdag, december 17, 2003 14:09 |
Heb je het over mij? ;-) Mooi! Liefs, |
|
jazzzz: | Woensdag, december 17, 2003 14:09 |
mooi, en heel herkenbaar om het rustgevende water op te zoeken in moeilijke tijden. liefs, |
|
Read Me: | Woensdag, december 17, 2003 13:17 |
Water geeft vaak de rust die je nodig hebt. liefs ReadMe |
|
meisjuh: | Woensdag, december 17, 2003 12:58 |
mooi... liefs.. pricilla |
|
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 december 2003 | ||
Thema's: |