Als ik hier de gedichten weer lees
gedichten van verdriet, wanhoop en vrees
Heb ik soms tranen in mijn ogen
en loopt mijn hart over van mededogen
Maar ook gedichtjes van verliefdheid en geluk
en kan voor deze mensen de wereld niet stuk
Het geluk straalt uit hun gedicht
en is hun blik op de toekomst gericht
Dan heb ik één grote wens
Dat ieder gelukkig mens
een beetje van dat geluk zou kunnen geven
aan iemand met een verdrietig leven
een beetje van die pijn zou overnemen
Zodat die gene
die nu gebukt gaat onder verdriet
toch weer een lichtpuntje aan het einde ziet