Boom.
Ontsproten in aarde
worstelend naar boven
het eerste licht aanschouwen
het kwetsbare groen.
Gevoed door regen
en het licht
de klim naar de hemel
steeds groter en sterk.
Na jaren te groeien
in vol ornaad
is een storm maar nodig
dat jij het leven laat.
Roger Bamps: | Woensdag, december 17, 2003 22:46 |
Aan de bomen kun je zien hoe mensen moeten zijn. Bij zware storm buigen om daarna weer rechtop te staan. Heel mooi gedicht,En graag gelezen. Liefs, Roger. |
|
regina veritae: | Woensdag, december 17, 2003 16:35 |
weet je wat nog veel erger is? als die boom niet omwaait, maar als wij mensen hem dan even omhakken. in 1 middag vernietigen we gewoon iets waar de natuur 100 jaar over gedaan heeft om het te maken. belachelijkt toch? | |
Stompie: | Woensdag, december 17, 2003 11:59 |
Er is soms veel, soms weinig voor nodig om die jarenlange groei af te breken. Het komt soms vroeger dan wij nodig vinden. In de natuur gebeurt veel 'zomaar'. |
|
Jannie Hoogendam: | Dinsdag, december 16, 2003 18:48 |
Ja, één goeie rukwind en de boom is geveld. Erg wel he Mooi geschreven Jackie kus Jannie |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 16 december 2003 | ||
Thema's: |