Het pad vaak bewandeld
En toch elke keer
De verkeerde afslag nemend
Ik leer het nooit meer
Ik blijf maar verdwalen
Wanhopig en alleen
Zoekend naar een uitweg
Maar ik vind er nooit een
Ik weet dat jij daar ergens bent
Aan de andere kant van het bos
Maar ik kan niet bij je komen
Ik kom er niet uit los
Die nachtmerrie houdt mij gevangen
Elke nacht, telkens weer
Ik zie jou in de verte,
Maar bij je komen lukt niet meer.
Wanneer krijg ik de controle
Kan ik de weg nemen die ik wil
Kan ik rennen in je armen
Lig ik in bed rustig en heel stil
Die nacht zal ooit komen
Wanneer jij weer naast mij ligt in bed
Dan zal ik alleen maar dromen
Tegen jou aangekropen,
weet ik zeker dat ik het red.
April: | Donderdag, december 11, 2003 07:41 |
wat lief! ik heb ook meteen zin om te dromen, stil te liggen. Hoop dat het je lukt! ondertussen geniet ik even van je gedichtje kusz A,- |
|