Heel eenzaam in jouw rouw
Bij 't dwalen door jouw levens
Het steeds maar zoeken naar het juiste pad
Ontmoet je duizend and're wezens
En slechts bij één heb je 't gevoel gehad
Dat je heel zuinig dient te zijn
Op 'houden van', en 't laaiend liefdesvuur
Want eens gedoofd blijft slechts de pijn
Enkel een duist're eenzaamheid in ieder uur
van je bestaan
De liefde die je hebt gekend
Zo rein, totaal en heel intens
Daar raak je nimmer aan gewend
en blijft je bij; jouw diepste wens
is in de tijd terug te kunnen gaan
Je in jouw naakte 'zijn' te durven tonen
En voor gevoelens klaar te staan
Eender wanneer ze komen
En niet je weg alleen te willen gaan
En in de stilte om je heen
wenen de doden
Om jou
En jij, je bent in 't leven al alleen
Heel eenzaam in jouw rouw.
**********
sunset 10-12-2003
**********
*Shanti*: | Woensdag, december 10, 2003 22:55 |
Grote heimwee naar de geliefde mens, de tweelingziel wellicht? Als de een op aarde is en de ander aan Gene Zijde, blijft altijd het gemis... Mooi en toch zoveel pijn! Groetjes, namasté, Shanti |
|
Evenstar21: | Woensdag, december 10, 2003 21:39 |
niks dan stilte.... kusssssssssssss |
|
wijnand.: | Woensdag, december 10, 2003 19:00 |
Wonderschoon gedicht met een toepaselijke achtergrond erbij Prachtig geheel |
|
Ninandra: | Woensdag, december 10, 2003 16:19 |
Prachtig gewoon! De droefheid druipt er gewoon vanaf, maar dit is schitterend in woorden omgezet... Liefs |
|
jackie53: | Woensdag, december 10, 2003 15:17 |
Heel mooi geschreven hoor!!!xxxx | |
bieke: | Woensdag, december 10, 2003 15:17 |
Prachtig neergezet, al is het onderwerp triest. Liefs bieke, |
|
free: | Woensdag, december 10, 2003 14:39 |
schitterend in z'n droefheid.....de titel is perfect! liefs free |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 10 december 2003 | ||
Thema's: |