Als ik maar zou weten dat jij
in elk preliminair bestaan
bestemd zou zijn tot einders,
mij gesteld, ik zou je liefhebben
grenzenloos
Maar niets van jou kijkt mij
nog aan en de god die jij bent sluit
het hek rondom de tuin die ons
behoorde:
nu overal puin
en onbegrijpelijke archeologie.
Ik zal je maar vergeten
bij gebrek aan reikwijdte.
| Sylvia Schrijen: | Zaterdag, februari 21, 2004 01:52 |
| Dit gedicht doet me wel iets... | |
| Wheelgranny: | Woensdag, december 10, 2003 22:55 |
| Hoe diepgravend! Mooi !!! Liefs Wheelgranny |
|
| wijnand.: | Woensdag, december 10, 2003 19:08 |
| Prachtige poëzie | |
| Jannie Hoogendam: | Woensdag, december 10, 2003 08:39 |
| Heel apart. Kunstwerkje! xxx Jannie |
|
| Auteur: Theo van de Wetering | ||
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2003 | ||
| Thema's: | ||