Het is al een hele tijd geleden,
sinds jij bent heengegaan.
Toch denk ik er
nog heel vaak aan.
Aan al die keren dat we samen
gingen wandelen, springen, lopen.
Aan al die nachten dat ik
naast en met jou bleef hopen.
Je hebt me altijd bediend
op mijn wenken.
Heel vaak heb ik daar nog
aan liggen denken.
Een woord van mij
was voor jou steeds een bevel.
De laatste dagen echter
ging je door een hel.
Ik wist dat je zou sterven,
en stond machteloos.
Die machteloosheid maakte me soms
verschrikkelijk boos.
Boos op de hele wereld,
zonder dat die er schuld aan had.
Het leven en de dood,
het is soms nogal wat.
Het was toch maar een hond,
zeiden de mensen soms flauw.
Dat betekent echter niet,
dat ik daarom minder van je hou.
bieke: | Woensdag, december 03, 2003 22:33 |
De vriendschap van een dier is soms oprechter dan van een mens. Liefs |
|
lommert: | Woensdag, december 03, 2003 21:37 |
heb van honden leren houden/kan haar niet meer missen met haar droeppie ogen/mijn hond Lucky/kan het helemaal begrijpen/ sterkte nog/ een welgemeende groet | |
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 december 2003 | ||
Thema's: |