In mijn hoofd een chaos
waar is het verstand mijn geest
verdrongen door een gevoel van
machtloosheid ‘t onbegrepen zijn
ik voel me niet langer een vrouw
dit lichaam is niet meer van mij
ik beef krimp inéén en voel pijn
het zijn beelden van een meisje
dat ik zie ze is bang en zo moe
ze heeft verdriet en is uitgeteld
ik kijk vermoeid in het verleden
ik wil haar helpen maar weet
niet hoe ik voel me zo verloren
schenk mij aub deze wijsheid
geef mij de onzichtbare kracht
ik wil er graag zijn voor haar
niet nu maar altijd dag en nacht
Wheelgranny: | Zondag, november 30, 2003 00:14 |
Ik kan me helemaal bij Shanti aansluiten! De moeite van het proberen waard! Liefs Wheelgranny |
|
christina: | Zaterdag, november 29, 2003 21:24 |
lieverd lief robijntje je bent er voor haar dag en nacht ook al zie je dat niet jou liefde voor het kind dat geef jij door aan jou eigen kinderen dikke knufff speciaal |
|
*Shanti*: | Zaterdag, november 29, 2003 16:13 |
Koester je innerlijke kind; misschien kun je via een meditatie terug gaan naar het moment waarop jouw innerlijke kind zo gekwetst is, jij kunt dit kind dan in je armen nemen, troosten en liefhebben en de angst wegnemen. Probeer het eens, het zal je beslist helpen. Sterkte, namasté, Shanti |
|
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 29 november 2003 | ||
Thema's: |