Ademnood
Met grote schrik wakker
Zo midden in de nacht
En over mijn schouder
Is er de dood die wacht
Mijn adem afgesneden
Krijg echt geen lucht
Mijn longen zijn leeg
Het leven dat wegvlucht
Ik zie mijn dochters
Een duidelijk beeld
Terwijl de dood hier
Mijn laatste adem steelt
Probeer toch te ademen
Angst rondom mijn hart
Sta ik in die vreemde kamer
Bang en heel verward
Vecht voor het leven
Voor de adem die stokt
Als ik achter mij kijk
De dood die mij lokt
Seconde leken uren
Er kwam weer wat lucht
De dood die verdween
Is langzaam gevlucht
Verdriet en zo’n pijn
Bij elke ademhaling
Niet meer durven slapen
Bang voor een herhaling
Dit heeft veel tijd nodig
Voor dit achter mij ligt
Het heeft zo’n pijn gedaan
Gaat nooit over wellicht
Gelukkig kan ik nu ademen
Heb het soms nog benauwd
Dankbaar dat ik nu nog steeds leef
Daarom dat ik zo van het leven houd
eclips: | Maandag, november 24, 2003 12:31 |
erg mooi !!! ik mis je,liefs joelle |
|
jazzzz: | Zaterdag, november 22, 2003 16:09 |
wat een nare ervaring :( mooi geschreven! liefs, |
|
M@ri@: | Zaterdag, november 22, 2003 15:44 |
adembenemend......... knuf *boselfje* |
|
vinkje: | Zaterdag, november 22, 2003 11:07 |
*stil*.... Mooi, heel mooi geschreven. Liefs, |
|
Jessica de jong: | Zaterdag, november 22, 2003 09:32 |
Gelukkig is het op dat moment goed afgelopen Kan me voor stellen dat je heel bang moet zijn geweest en het laat je inderdaad niet zomaar los Mooi geschreven Kus Jessica |
|