Ik zwerf door het leven
op zoek naar mijn muze
zij die vreugde zal brengen in mijn armzalig leventje
zij die met haar schoonheid mijn pad zal verlichten
zij die tranen in mijn ogen zal brengen als ze traag wegstapt
zij die een lach op mijn gezicht zal toveren door gewoon bij me te zijn
zij diens stem eeuwig in mijn oren zal weerklinken
zij waarvoor ik desnoods mijn zwaard zal heffen
zij die mijn pen zal doen schrijven als nooit tevoren
het is immers mijn pen die de waarheid vertelt die mijn hart verzwijgt
(hoewel ik mijn ware muze al even gevonden heb, moet ik op zoek naar een die niet onbereikbaar is)