Toen ik het dan op het laatste vroeg,
slikte ik mijn verdriet in
en liet de woede de overhand nemen.
Mijn bittere tranen zakten naar beneden,
lieten een krop achter in mijn keel,
een misselijk gevoel in mijn maag.
Toen mengden ze zich met mijn bloed
en vulden mijn poriƫn
tot mijn hele lichaam van verdriet doordrenkt was.
Uiteindelijk spoelden ze ook mijn woedende facade weg
en ik bleef naakt voor zijn ogen achter..