Snakkend naar lucht
snikkend van verdriet
voor alles op de vlucht
maar ze zien het niet
Tranen vinden de weg niet
in die doolhof zonder eind
wat een ander niet ziet
ze raken niet overeind
Snakkend naar tederheid
naar vriendschap, maar dan gemeend
misschien beetje vrijheid
en een babbel dat ik ook aan anderen heb verleend
woorden komen niet meer
ze trekken zich vaker terug
en iedere keer weer
keren ze me de rug
Snakkend naar die ene dag
zonder de zovele zorgen
misschien dat ik weer lachen mag
naar een toekomst voor morgen
Frans07: | Woensdag, november 19, 2003 18:53 |
Heel mooi gedichtje! Ik begrijp ze (helaas) maar al te goed! | |
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2003 | ||
Thema's: |