Ik dacht altijd,
ik ben het vergeten,
ik denk er niet meer aan.
Maar het zit nu,
meer dan ooit,
in dat koppie van me.
Wanneer houd het op,
wanneer vervagen de herrineringen,
wanneer zit hij niet meer in me hoofd.
Er niet aan denken,
betekent niet dat je het,
ook werkelijk vergeten ben.
Je stopt het weg,
niet doen. . .
het komt alleen maar harder terug.
Later ga je er,
alleen maar meer aan denken.
Dan voel je zijn handen,
weer op je lichaam.
Dan hoor je de woorden,
weer die die tegen je zei.
Dan zie je de dingen,
weer die er zijn gebeurt.
Waneer voel ik,
die handen niet meer,
op MIJN lichaam.
Wanneer hoor ik,
die woorden niet meer,
in MIJN oren.
Wanneer zie ik,
die dingen niet meer,
in MIJN leven.
scharonne: | Zaterdag, november 22, 2003 10:01 |
mooi gedicht. ik wens je sterkte. als je me wilt mailen of toevoegen op msn, mag dat natuurlijk. groetjes en sterkte |
|
Auteur: syllieme | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 11 november 2003 | ||
Thema's: |