al viel de aarde te pletter
wel duizend maal op de grond
dan had jij nog het verkeerde idee
vastgesnoerd aan je mond
droomde je nog over prinsessen in kastelen
gekuste kikkers, draken spuwend vuur
niemand niet zou je benadelen
als wel, begon je aan de volgende kuur
bleef je steeds beweren beter te weten
zag je leven als een vreugd
las je moeder je in gedachten die avond nog voor
waar jij je de hele dag op had verheugd
sloot je ogen iedere keer
teleurstellingen en kwaad haat
ach, kinderen met hongerbuikjes
oorlog dat vanzelf weer over gaat
maar jouw klap zou nog komen
met de dood verfrommeld op papier in je kontzak
had je vader je verteld zijn adem te bevriezen
voor zijn eigen tijd aanbrak
afscheid nam je dus maar in het bijzonder
en elke komende begrafenis als feest bovendien
want in het vervolg zou je het toch niet kunnen helpen
jouw wereld werd ook maar door één perspectief gezien
09-11-’03
promise: | Woensdag, november 12, 2003 20:31 |
vooral dat laatste met dat perspectief... dat vind ik echt heel sprekend.. mooi gemaakt meis! |
|
chloe de bruyn: | Zondag, november 09, 2003 17:43 |
Met veel bewondering gelezen vooral je woorden het verhaal erachter ,liefs patty | |
Huting: | Zondag, november 09, 2003 12:27 |
Heel ingegrijpend neergezet, Liefs, Doortje |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, november 09, 2003 11:33 |
Krijg kippevel.... Heel waar en zo goed beschreven... kus Jannie |
|
Auteur: Ninandra | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 09 november 2003 | ||
Thema's: |