Vergeven...
Deze week is mijn vader jarig geweest
ik was niet op het feest
wou er wel graag naar toe
maar de vraag is hoe
mijn moeder wil het niet
ze verbiedt het me en dat doet me veel verdriet
zo machteloos, zo verlangend, zoveel pijn
elke dag het verlangen dat mijn ouders weer bij elkaar zijn
dat gemis van een vader en moeder bij elkaar valt niet uit te leggen
maar mijn moeder kan niks goeds meer over hem zeggen
als ik eens naar hem toe ga kijkt ze me een dag niet meer aan
dus moet ik maar in het geheim naar hem toegaan
want ik kan hem niet vergeten
als mijn moeder het maar niet komt te weten
dan wordt ze boos en krijg ik overal de schuld van
ben ik weer een machteloos klein meisje dat niets beginnen kan
net zoals vroeger toen mijn vader mij sloeg
mijn moeder alles op haar schouders droeg
en zij ook werd geslagen
vooral na een paar glazen alcohol ging hij haar uitdagen
dit alles blijft haar haar hele leven bij
elke dag heeft ze het er nog over met mij
de herinneringen blijven bestaan
die zullen ook nooit weggaan
maar zij kan ze geen plek geven
toch zal ze moeten leren er mee te leven
en dat begint met hem te vergeven...
ik was niet op het feest
wou er wel graag naar toe
maar de vraag is hoe
mijn moeder wil het niet
ze verbiedt het me en dat doet me veel verdriet
zo machteloos, zo verlangend, zoveel pijn
elke dag het verlangen dat mijn ouders weer bij elkaar zijn
dat gemis van een vader en moeder bij elkaar valt niet uit te leggen
maar mijn moeder kan niks goeds meer over hem zeggen
als ik eens naar hem toe ga kijkt ze me een dag niet meer aan
dus moet ik maar in het geheim naar hem toegaan
want ik kan hem niet vergeten
als mijn moeder het maar niet komt te weten
dan wordt ze boos en krijg ik overal de schuld van
ben ik weer een machteloos klein meisje dat niets beginnen kan
net zoals vroeger toen mijn vader mij sloeg
mijn moeder alles op haar schouders droeg
en zij ook werd geslagen
vooral na een paar glazen alcohol ging hij haar uitdagen
dit alles blijft haar haar hele leven bij
elke dag heeft ze het er nog over met mij
de herinneringen blijven bestaan
die zullen ook nooit weggaan
maar zij kan ze geen plek geven
toch zal ze moeten leren er mee te leven
en dat begint met hem te vergeven...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, november 06, 2003 22:26 |
| vergeven is toestaan dat iemand zich omkeert, zich ontdoet van het oude zeer dat hem bezwaarde, erkent dat het niet goed was. wil je vader dat met haar, met jou, met haar voor jou? misschien moet je moeder eerst jou je vergeving gunnen, zoals je hem tegemoet tredend wellicht zijn verlangen naar vergeving wekt. groetje, hans |
|
| Luuk: | Donderdag, november 06, 2003 21:36 |
| Prachtig gedicht! Vind het wel jammer te weten dat je moeder je verbiedt naar je vader te gaan. Van haar kant uit snap ik het wel, na wat er (zover ik begrepen heb) allemaal gebeurd is, da's ook niet niks. Maar wil niet zeggen dat je hem dan ook meteen nooit meer mag zien. Vergeven is voor sommigen een heel moeilijk iets, maar het is prachtig als je het kan. Ik hoop dat je moeder dat gaat kunnen. Ik vind het prachtig dat jij het kan, na wat er gebeurd is toch nog soms naar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Infinity | 
|
|
| Gecontroleerd door: bkoemans | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2003 | ||
| Thema's: | ||