Tranen branden in mijn ogen,
heb lange tijd de regen gebogen.
De regen veegt de tranen uit mijn gezicht,
een donkere tijd, ik zoek het licht.
Mijn gevoel is moeilijk te beschrijven,
hoe heimwee, mijn liefde voor jou kon uitdrijven.
Het is zo oneerlijk ten opzichte van jou,
te weten dat je nog altijd van me houdt.
Svenni, je blijft iets bijzonders voor altijd,
ik kan enkel maar zeggen hoe zeer het me spijt.
Velen kunnen dit niet verstaan,
hebben geen begrip voor wat ik heb gedaan.
Ik had het graag ook anders gehad,
maar ik sta aan het einde van het pad.
Tijd om een nieuwe weg in te slaan,
terug naar mijn roots, ver van jou vandaan.
Je wist dat mijn verblijf hier niet voor eeuwig zou zijn,
toch doet het verdomme veel pijn.
Ik hoop dat we in contact kunnen blijven,
dat onze innere wegen niet uit elkaar zullen drijven...
Ik hou van jou, op een andere manier als toen,
wat had ik anders kunnen doen?
De sterren weten wat zal komen,
het is voorbij, voorbij zijn onze dromen...