Zij zat daar een beetje mooi te wezen
Hij praatte vooral heel veel
Of zat zomaar wat te lezen
Zij deed haar best
En keek heel sensueel
Hij zorgde toch wel voor de rest
De schuine blikken
Over en weer
Elkaars hielen likken
Zij als dame, hij als heer
Een onlogisch paar
Zo samen, hand in hand
Ze kenden elkaar al een tijdje, vandaar
Hadden min of meer een soort band
En toch
Toch pasten ze voor geen meter bij elkaar
Het was altijd een soort oorlog
Zij keek hem aan met steelse blik
Hij had altijd zijn woordje klaar
En werd nogal eens versleten voor lomperik
Desalniettemin viel de chemie niet te ontwijken
Zij vond hem grappig en vooral heel cool
Hij vond haar met niets te vergelijken
Oh, en wat keek ze altijd zwoel
Ze planden zo eens in het half jaar
Een middagje samen, de stad in
Of gewoon naar bed
Hij was de perfecte minnaar
Zij had ook altijd wel zin
Zo rapten het meisje en de jongen
Het perfecte duet
Zonder regels en ongedwongen
Ze wisten het allebei
En speelden het spelletje vrolijk met opzet
Heerlijk, die schijt aan de maatschappij…