Het gevoel alsof ik in een leegte val,
alleen al omdat ik het nooit begrijpen zal.
Het einde; zo plots, ik had niets vermoed,
lag het dan aan mij, deed ik dan echt niets goed?
Al is die vraag overbodig om te stellen,
en waarom? Nou dat zal ik je vertellen!
Alles had ik voor je over, deed ik zomaar voor jou
En dat door dat ene simpele feit dat ik van je hou.
Maar houden van betekent voor jou schijnbaar weinig,
Je zei dat je dat deed, maar werd plots afstandelijk en venijnig.
Omdat je volgens jou eerst aan jezelf moest denken,
Kon je mij daarna blijkbaar niets dan pijn meer schenken.
Nou meneertje, laat ik je de ogen eens open doen gaan,
Op deze manier rent iedereen heel hard bij je vandaan.
Je meent toch niet serieus dat je van iedereen kan verwachten,
Dat ze al die pijn van je blijven pikken en nog steeds op je wachten?!
Je hebt m'n hart gebroken, in duizend stukken en dat na alles wat je zei,
Als ik je moet geloven hou je ondanks alles echt wel van mij.
Maar ik geloof niet in sprookjes, ik ben verdomme geen 10!
Dus ; ik hou het voor gezien!
Helaas heb ik geen uit-knop waarmee ik mijn gevoel kan stoppen,
Ik hou echt van je, maar je hielp onze relatie naar de knoppen.
Je negeerde m'n gevoelens en liet niets meer van je horen.
Dus ik kies nu voor mezelf en begin van voren!