Novembertuin
Novembertuin
De Grote Es schrijft in es klein
zijn zaden aan de twijgen.
Nog heel even zwijgen
om straks te zingen met de wind
een Schuberiaans refrein.
De degens van de lissen
fluiten een woest lied
met de floret van oevergras
op de sabeldans van riet.
Even voor ‘t ontwaken
gaan de wolken open.
De storm is afgedropen
en in het frêle morgenlicht
staat Verdi's toongedicht
met kristal geschreven op het gras
in Rijp Grootste Terts.
Koos 2-11-2003
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kooshaydn | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2003 | ||
| Thema's: | ||