Vale Gier
Hij aast gierend op z’n vlerken
ik wenkte hem boven Tarifa’s stranden
en schonk een geraamte aan de meesterwerken
met stinkende schimmel op de randen.
Op bestelling van de doodgraver
vijandig gewapend zonder tanden
hij zal kluiven aan m’n kadaver
vloekend op pezen en ingewanden.
Op het einde met lege handen
maar van de duivel drachtig
leeggebloed krampachtig.
Het gekende venijn der staarten
ik geef de mergpijp door aan Maarten
laat de chaos voorgoed branden.
Chemo.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Carlos Van De Ginste | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2003 | ||
| Thema's: | ||