De koude wind fluistert de trieste liefdestragedie
woord voor woord.
Ademen is vechten
tegen de ijzige koude van de moordende wintergreep.
Tranen zijn mijn handschoenen,
maar de kille wind doet ze wegwaaien
naar een plek
waar ik ze niet kan pakken.
Bevroren op mijn gezicht,
bevroren in mijn hart,
jouw ogen die de vorst aankondigen.
Vaarwel zomer, vaarwel herfsttijd.
Het is nu winter in mijn hart.