Het wordt steeds erger: ik voel jullie stille haat,
jullie stille haat voor mij verborgen
Ik weet niet hoe lang dit zo doorgaat
maar langzaam raak ik rot en bedorven
ik kan er niks aan doen dat jullie mij zo stil haten
het maakt me ziek, kotsmisselijk en moe
maar jullie krijgen niks in de gaten
ik wil iets doen zodat jullie mij niet stil haten maar hoe?
Jullie denken dat ik het niet merk maar dat is zo niet
ik probeer het te negeren maar het doet zo een zeer
Ik wou dat het pijnlijke gevoel mij verliet.
maar of dat ooit gebeurd, dat weet ik niet meer.
Ik wil de oorzaak weten van jullie stille haat
maar of jullie dat ooit zouden toegeven?
het maakt me kwader dan kwaad
ik weet niet meer waarvoor ik zou leven
dat jullie mij stil haten doet me veel pijn
het doet te zeer voor woorden en het maakt me kapot
ik snap dan ook niet meer waarom ik hier zou zijn
maar jullie houden jullie stille haat voor mij op slot
ik wil dat ik met een van jullie kon praten
over waarom jullie je stille haat verborgen houden
want ik heb de haat wel in de gaten
het is geen wonder dat ik nooit iemand vertrouwde.
Het zover met jullie stille haat dat jullie het niet kunnen verstoppen
Maar waarom hadden jullie het niet meteen verteld?
Waarom zouden jullie alles opkroppen?
Maar toch sta ik wel versteld:
waarom zou het er ineens uitkomen
of heb ik jullie dan zo erg "gepest?"
Ik kan nu alleen nog maar over een goede toekomst dromen
Maar goed ik wordt dus dankzij jullie gehaat door de rest
maar het kan mij niets meer schelen, dat is wat ik zeg
maar dat meen ik niet maar dat mogen jullie niet weten
en als ik stomme dingen doe en jullie spijt krijgen, is dat jullie pech,
jullie zouden me moeten haten en meteen vergeten!