Ik voel me veraden, teneergeslagen,
vooral hoe jij me nu behandelt.
ik loop rond met zoveel vragen,
en hoop dat je snel veranderd.
ik heb jouw gedrag niet verdiend,
niet na wat jij me hebt aangedaan.
ik hoop dat je dit snel zult zien,
want zo kan ik niet veel langer doorgaan.
Ik hou van je, je moest eens weten hoeveel,
maar ik kan het denk ik niet meer aan.
geestelijk voel ik me gekeeld,
mijn ziel voelt vermoord.
toch verlang ik nog steeds naar jouw hand,
of naar een liefhebbend woord.
maar jij, bent vol haat vervuld.
en ik sta machteloos.
want het was toch mijn schuld,
dat jij daar vrijdag voor koos.
ik voel me zo leeg,
ik ben misselijk van verdriet
ik haat mezelf dat ik jou dingen verzweeg.
maar niemand die het ziet.
ik wil dat jij in mijn leven blijft.
maar jij bent zo verandert zo gemeen,
alsof de echte andy verdwijnt,
ik kan er niet langer om heen
had ik maar niet zo eigenwijs gedaan.
was ik maar normaal blijven doen.
ik heb het mezelf allemaal aangedaan,
ik verlang naar een spontane zoen.
zelfs als ik bij je ben mis ik jou
net als of iemand anders in je lichaam is gekropen
ik kan er niet tegen omdat ik zo van je hou
je bent mijn ziel met je gedrag aan het slopen
ik zakte door de grond
door de woorden wat je zei
zonder twijfel kwamen ze uit je mond.
"je houd niet meer van mij"