Onduidelijke voetstappen leiden een
voorbestemde weg met twijfels in,
repetitieve verantwoording vormt een
slepend en tergend proces.
Keuzes blijken de toets van opportuniteit
slechts wankel te weerstaan, als leven
en liefde een neologisme lijken te vormen.
Is de graad van intensiteit bepalend
voor een voorafgaande machtiging tot leven?
Als dit aardse bestaan op zich niet afgebakend
wordt door de kantlijnen van de maatschappij;
Kan ik dan een plaats onder de zon verwerven
Of wordt ze mij kwalijk genomen?
Geketend aan handen en voeten wordt mij
de “vrije” keuze gelaten een eigen bestaan in te luiden.
Als mijn vroeggeboren beslissingen zich niet
langer kunnen handhaven, laat ze dan opnieuw
geboren worden uit tweede keuzes die aanvullend
mijn leven zullen verrijken.
Is de graad van intensiteit bepalend
voor een voorafgaande machtiging tot leven?
Als dit aardse bestaan op zich niet afgebakend
wordt door de kantlijnen van de maatschappij;
Kan ik dan een plaats onder de zon verwerven
Of wordt ze mij kwalijk genomen?
De som der delen zal er voor zorgen dat elke gedeelde
liefde het totaalbeeld niet alleen dromerig en ideëel
zal vervolmaken maar ook zorgt voor de vervolmaking
van leren lief te hebben…