Het werk van een mijnwerker (mijn opa)
verhalen over de mijn en een krachtige vent...
staan in mijn geheugen geprent...
iedere dag door weer en wind ging je naar de mijn...
niet wetend wat daar later de gevolgen van konden zijn....
steeds met goede moed en zin...
kroop jij de ondergrondse gangen in...
met lamp en houweel...
de stof pakte je bij de keel...
dat deze stof van de ondergrondse gangen in je longen bleef hangen werd jaren later pas bekend...
toen ook werden stoflongen als ziekte erkend...
als het werk was gedaan...
mocht je weer naar boven toegaan...
moe en zwart kwam je van het ondergrondse vandaan...
het daglicht deed je pijn aan je ogen...
het zware werk van een mijnwerker is voor mensen van deze tijd nauwelijks te geloven...
je koempels werden je beste maaten,maar stuk voor stuk zag je dat ze deze aarde hebben moeten verlaten.....
gestikt in de stof die nog in hun longen zat...
dat stof werd ook voor jou een zware last...
zuurstof kreeg je toegedient,maar helaas heeft dat bij jou ook niet meer mogen baaten...
en heb ook jij deze aarde moeten verlaten..........
contrôle-freak: | Donderdag, oktober 23, 2003 18:39 |
Dit is nou het tweede gedicht van een mijnwerkerskind/kleinkind. En het doet mij goed, dat jullie de verhalen van de koempels in het leven houden, want dat verdienen ze, de koempels. Glück auf, Natalja! *smile* ;o)x |
|
Janny Hoogendam: | Donderdag, oktober 23, 2003 17:26 |
Wat moet dat een heidense baan zijn geweest en de meesten hebben er stoflongen van over gehouden. je hebt het schitterend verwoordt. Knap! xxx |
|
Auteur: natalja | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 oktober 2003 | ||
Thema's: |