Pas geleden liep ik door het bos,
ik ging zitten op een bank begroeid met mos.
Achter mij stond een heel groot standbeeld,
en hij keek me aan heel verveeld.
"Zo jongeman", is het wat hij tegen me zei,
"ik heb zoveel meer als jij !"
"ik ben mooi, groot en vooral sterk,
gemaakt uit het betere ijzer werk."
"En elk type weer dat kan ik aan,
want morgen zul je mij hier ook nog zien staan."
"Dit maakt je vast en zeker boos en vooral niet blij ?"
is het wat hij tegen mij zei.
"Oh nee meneer", sprak ik hem aan,
"Want ik kan dadelijk weer naar mijn warme huis toe gaan."
"Ik ? Ik ben namelijk vrij",
zei ik nog al opgewekt en blij.
"Waar ik heen wil, kan ik gaan."
"waar ik wil, kan ik staan."
"En jij ? Jij kunt niet weg !"
"Jij hebt nogal behoorlijk pech."
"Over 20 jaar zal jij hier nog staan,
en dan weet je dat ik s'avonds weer naar mijn warme huis toe mag gaan."