Opnieuw beginnen, alles kapot.
Maar wie, en hoe, en wat.
Voelen, denken, willen, doen.
Dat klinkt goed.
Kon maar iemand mij vertellen hoe dat moet.
Bij voelen sla ik vast,
Heb van denken te veel last.
Kom aan willen niet meer toe,
Ben voor doen ook veel te moe.
Moe van mezelf, wie ben ik!
Moe van de wereld, wat moet ik!
Kan het zelfs niet opgeven,
Wat ik doe is overleven.
Voor de mensen om me heen
God! Wat voel ik me alleen!
Kan mezelf ook niet meer zijn,
Doe dan anderen zoveel pijn.
Doen, dan voelen, dan wellicht,
Komt willen ook in zicht.
Sla dan door, en ga maar door.
Loop mezelf hard voorbij,
Komt het einde naderbij!
Remmen los, of remmen vast
Is er dan echt niets?
Wat daar nog tussen past?
Zielsgelukkig doodgewenst!
Eindeloos dichtbij!
Vol met leegte, andersom!
Het einde verwijderd zich
Met elke stap naderbij.
Of sluit het ongemerkt,
Van achteren weer bij?
Rust, geduld, liefde, schuld!
Een stap terug maar weer,
Ook al doet dat zo veel zeer.
Denken, doen. Voelen, doen.
Schuld bekennen, boete doen!
Terug, alleen, al weet ik
Dat ik eigenlijk verder moet,
En alleen gaat dat niet goed.
Eerst maar bouwen aan de basis,
Uitvinden wie ik is.
Heel voorzichtig, vooruit, achteruit.
Maakt mij niet uit.
Er is maar 1 ding wat ik wil.
Anders dan nu! Ik sta stil!
Vele handen proberen mij te grijpen!
Kan ze niet allemaal ontwijken.
Wat gebeurt er als ze me raken?
Mezelf nog meer kwijtraken?
Lang heb ik ze ontweken.
Nu ben ik murw,
Ik ben bezweken.
EIGENLIJK
Vastgepakt en vastgehouden
Kan er iemand van mij houden?
Mijn gevesten staan te beven
Kan ik MIJ aan iemand geven?
Kan er werkelijk iemand zijn?
Die kan leven met de pijn,
Van voor altijd bij mij zijn?
Te veel handen, veel te veel.
Raak de weg weer kwijt, mijzelf!
Loslaten, rust, geduld?
NEE,
vasthouden, klemmen, druk, bekend!