Een sombere gedachte nadert.
Eén blik in de onheilspellende duisternis,
Herinneringen weerspiegelen op het netvlies,
Lichtschakeringen creëren een beeld.
Bliksemschichten, de maan en de sterren,
De hemel licht op,
Een angstaanjagend ogenblik.
Wilde en onstuimige woorden!
Een tranenwaterval vormt marmeren zuilen.
Tijden vervliegen in topsnelheid.
Geluidsgolven vormen een hoge stem,
Waardoor spiegels barsten en foto's vervagen.
Alle herinneringen, gegrift in mijn geheugen, leiden tot instabiliteit.
Verlangen naar vrede, geen woordentwisten meer.
Vol meedogenloze minachting en woede zit jij.
Ik koester de hoop op stilte.
Een eenzaam verlangen in een open hoek,
Goed verscholen achter een masker van glas.