Belachelijk gemakkelijk
komen gedachten los van logica.
Katten janken tot aan de hemel,
Vogels schreeuwen tot over de zee.
Hun blauwe veren snijden dwars door
hoop, door onze liefde.
En maken
zwarte sneden
in mijn pasgeboende huid.
Voorspellingen
van sterven en geluk
dwarrelen uit mijn paarse dromen omlaag.
Tot aan de omgewoelde aarde vervagen zij,
om dan te verdwijnen
in de nauwkeurig geplaatste prullenbakken,
vol met door mij bedacht papier.