die groene ogen achter glas
laten niets los, hou me vast
dan blijft het praten toch een last
maakt het niet uit wie ik nu was
dat zomerbruin, die blonde gloed
dat blikkendoden staat je goed
je stem te zacht en ik te doof
maar houdt vast wat ik beloof
zal naar je staren mijn prinses
jij mij nooit kennen danseres
een hart zal breken, veel te vaak
jij gedroomd en ik de liefde braak
die blauwe ogen achter glas
ken ik nu wel, laat me maar los
geef mezelf dan wel de kost
met een ander die ook jij was