Nog maar dertien
Zit je daar te spelen op straat
Opeens zie je dat je vriendje neergaat
Een grote bloedplas om hem heen
Wie is die geen
Die zo opeens begon te schieten
Kon die persoon daar nou zo van genieten
Nu zit je daar alleen te spelen
Eigenlijk ben jij je aan het vervelen
Samen waren jullie een
Nu valt dat zo opeens uiteen
Hij was nog maar dertien
Had nauwelijks iets van de wereld gezien
Nu zit je daar alleen
Je tranen lopen langs je wang heen
Nu ben jij over
Nu wordt jij alleen groter
Nu moet jij leven zonder je beste vriend
Dat heb jij niet verdiend
Al ben je nu je beste vriend kwijt
Herinneringen blijven altijd
Reacties op dit gedicht
| big: | Woensdag, november 26, 2003 18:58 |
| ik lees dit gedicht met veel tranen in mijn ogen!!! veel sterkte xxxxxxxxxxx |
|
| unknowngirl: | Vrijdag, oktober 10, 2003 20:33 |
| Heel erg voor je. Maar toch moet je de herrinneringen koesteren die je met die jongen hebt gehad. alleen die herrinneringen kunne je leven nog wat opfleuren telkens je aan hem denkt. |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 09, 2003 21:01 |
| Nu weet ik weer waarom ik elke vorm van geweld haat (en tegen elk wapentuig ben). Ik ween met je mee. Mooi. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sphinx&moor | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||