In een verlaten wereld,
op een verlaten stoep,
valt een schaduw over het meisje,
huilend aan de kant.
Onkwetsbaar wilt ze overkomen,
onzichtbaar wilt ze zijn,
maar meisje met zo'n houding,
zal je gebroken hart niet genezen.
In de vroege morgen, met de teleurstelling van het wakker worden,
zet ze haar masker op,
kleedt ze zich aan met zwart,
probeert donker over te komen.
Maar zwart meisje op een dag,
ga jij het niet meer redden,
het schouwspel zal dan over zijn,
en dan komt jou dramatisch verdrietige persoonlijkheid
naar voren.