Ik heb het gevoel dat ik je kwijt ben,
niet alleen het gevoel,
ik weet het gewoon,
ik ben je kwijt.
Je haat me.
Ik haat je niet,
het kan me echt wel iets schelen.
Je denkt van niet,
komt door dat rotmasker van mij.
Ik durf mijn gevoelens niet blood te geven,
omdat ik denk dat dat beter is,
niet dus,
nu kom ik heel anders over,
in de negatieve zin.
Je denkt dat het me niets kan schelen,
want je ziet me gewoon lachen.
Maar IK lach niet,
ja,
mijn gezicht wel,
maar ik niet,
mijn MASKER lacht,
ik niet,
stom masker,
maar ik kan er niet zonder
en nu,
nu ben ik je kwijt,
maar ik wil je niet kwijt,
ik wil je bij mij,
ik wil met je kunnen praten,
maar ik ben je kwijt,
mijn eigen fout,
ik ben je kwijt...