Smullen, niet lullen,
In ‘t pizza restaurant is het altijd druk.
Ieder voelt zich er wel thuis
ervaart er het geluk dat
daar zo vanzelfsprekend is
maar landelijk niet lukt.
Een Italiaan uit West Milaan verliet eens de fabriek,
toog energiek naar Nederland
begon een pizza restaurant en noemde het Levant.
Zijn zaakje liep dra als een trein,
voor hem werd dat een heel gezwoeg,
toen kwam een Marokkaan voorbij
die vroeg: zeg heb je wat te doen voor mij?
Je komt gezonden door de Heer,
riep Mario Milaan.
Mag het ook door Allah zijn,
zei Ali Marokkaan.
Van mij mag alles beste vent,
ik heb je nodig in de tent.
Zullen we voortaan samen in de keuken staan?
De pizza’s waren best van smaak
en dat was goed te merken.
Het werd steeds drukker in de zaak
‘t was haast niet voor te werken.
Het liep voortdurend uit de hand,
ze konden ‘t niet meer aan.
Hun redding kwam uit een warm land,
Tim, de Antilliaan.
Er kwam nog een maatje bij
die ‘t stel zou completeren,
dat was Pieter Goudriaan
-uit Gouda, daar kwam hij vandaan-
om ‘t pizza vak te leren.
Hun specialiteit, in de stad vermaard,
staat in sierlijk schrift boven aan de kaart.
Een pizza om te smullen daarbij ook actueel
- de bodem die maakt de Mario en Ali de kebab,
gepikanteerd door Pieter’s kaas
met een garnering aan de rand
van Tim’s verse kousenband -
heet Multicultureel.
Koos 1-10-03
Auteur: kooshaydn | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 01 oktober 2003 | ||
Thema's: |