Het maakt de nachten zo stil wanneer ik denk aan jou
onze tijd die we deelde, de schouders van brute kracht
je verzet tegen onterechtheid, gedrenkt uit een hart zo zacht
elke dag waarin de zon schijnt, voel ik altijd een beetje kou
Je onaangename vertrek boorde een gat in mijn leven
zelfs ruim na je duizendste sterfdag kan ik daar moeilijk mee leven
toevallig was je sterven niet, het lot bepaalde dat het zo moest zijn
wellicht kun je me ooit verlossen, van mijn knagende pijn
Een bijzonder moment wanneer ik je nog een keer mocht zien
volgens velen een teken van je bezorgdheid over mij
het moeizaam verwerken en de vele tranen, bracht je aan mijn zij
was het de rust die je wilde geven, zodat jij hem kon nemen misschien
Als ik naar je dochters kijk, zie ik zoveel van je terug
ze stralen zoveel liefde en respect, beiden delen ze je ogen
geen enkel moment ben je in hun dromen onbewogen
het terug denken aan jou, creëert voor ons allen een brug
Remco den Hartog
29 september 2003
“Rust zacht
tot ons wederzien
rust maar zacht
bedankt voor de tijd
waarin je als vader
en als broer
je liefde bracht”
Auteur: Remco den Hartog | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 30 september 2003 | ||
Thema's: |